ငါ ဝမ္းနည္းတဲ.အခါ ....ငါ.ရဲ.ေဘးနား အားေပးေဖာ္ .....ဘယ္သူရွိလဲ .....? ေျခာက္ကပ္ေနတဲ. ....ဘဝတစ္ခုကို... မလိုခ်င္ပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း... အံကိုၾကိတ္လို. ကိုယ္.ကိုကိုယ္ပဲ အားေပးနွစ္သိမ္. ေနမိျပန္တယ္ .... ငါ...အားငယ္တဲ.အခါ ေထြးပိုက္လာမယ္. လက္တစ္စံုကို .....ရွာမိျပန္ေတာ. ၾသ......ဒီေလာကထဲ ေရာက္လာေတာ.လည္း အေဖာ္မပါ ....တစ္ေယာက္တည္းမို. လဲက်ေနတဲ. .....ငါ.လက္တစ္စံုကို ဆြဲကူထမယ္. ......အျခားလက္တစ္စံု မရွိတာလည္း .....မဆန္းပါဘူး လဲရာကေန .....အားတင္းယူရင္း အံကိုုၾကိတ္လို. ...တျဖည္းျဖည္းျခင္း ငါ.ခႏၶာကို......ထူခဲ.ျပန္ေပါ. ...........။။ ငါ ....လမ္းေပ်ာက္ေတာ. လမ္းျပမယ္.သူ ......ဘယ္သူရွိလဲ ....? ေၾသာ္......လူလို.ျဖစ္လာ ...ဒီေလာကမွာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ .....ဓမၼတာမို. အေမွာင္ထုထဲ ....ေပ်ာက္တဲ.လမ္းကို စကၡဳအာရံု ......စုစည္းရင္းနဲ. ေကာင္းကင္ထက္က ....ၾကယ္ရဲ.အလင္းကို အားကိုးရင္းငါ....ေပ်ာက္တဲ.လမ္းစ မေတြ.ေတြ.ေအာင္ ..ရွာမိျပန္ေပါ.ေလ........။။ ။။ ။။